Al hospital!
Blijf op de hoogte en volg Sanne
10 Augustus 2015 | Ecuador, Gualaquiza
De nacht van vrijdag op zaterdag voelde ik me verschrikkelijk. Ik had koorts, de spieren in mijn benen deden pijn, mijn maag deed pijn en het ene moment had ik het koud en het andere super warm. 's Ochtends, nadat ik een paracetamol had genomen, voelde ik me weer goed.
Vanaf begin augustus tot 16 augustus is het feest in Gualaquiza, en er is van alles te doen, zaterdag was er iets met 4x4 auto's en aangezien ik me weer goed voelde, besloot ik er heen te gaan. Het bleek uiteindelijk niks voor mij te zijn en vrij snel ging ik weer terug. Toen ik terug liep kwam de politie langs, en ze vroegen of ik een lift wilde. Nou okee dan, als ze het aanbieden, maar ik kon natuurlijk niet helemaal naar Peter gebracht worden, want Peter en James zijn hier illegaal en de motor en truck zijn niet geregistreerd. Ze zetten me uiteindelijk een stuk voor het huis af en toen ik naar huis liep kwam ik langs het huis van Franco, hij nodigde mij uit 'para charlar' (te kletsen) en Spaans te oefenen. Dat was gezellig, er waren ook nog een paar andere mensen. Na een paar uur voelde ik mij weer heel misselijk en had ik hoofdpijn, gelukkig was ik vlakbij dus ik ging naar huis. Daar werd het niet veel beter en Peter dacht dat het waarschijnlijk voedselvergiftiging was. 's nachts was echt een ramp. Elk uur naar de wc en overgeven en ik had echt het gevoel dat ik flauw ging vallen van de pijn. Maar ik overleefde de nacht en de volgende dag ging al iets beter, behalve toen het weer avond werd. Op een gegeven moment voelde ik dat ik écht niet nog een zo'n avond aankon en Peter stelde voor om een taxi te bellen om naar het ziekenhuis te gaan. Zo gezegd zo gedaan, de taxi kwam natuurlijk een half uur te laat, maar uiteindelijk was ik in het ziekenhuis. Ik zei dat ik me helemaal niet goed voelde, beschreef de symptomen en de zusters bij de eerste hulp namen mijn temperatuur op (38 graden) en legden mij aan het infuus en antibiotica, oja nog een belangrijke reden dat ik naar het ziekenhuis ging, was dat ik zelfs geen water binnen kon houden, en ik daarom uit zou drogen. Toen ik daar lag begon ik weer te zweten en kreeg ik weer koorts, dus besloten de zusters dat het beter was als ik hier zou blijven. Dus dat deed ik, 's nachts heb ik geen oog dicht gedaan, er kwamen ook steeds mensen langs om dingen te bekijken en meten enzovoort, ze waren wel allemaal heel aardig. Oja een van de verpleegsters vroeg aan mij of ik niet gewoon zwanger was, maar ik zei dat dat helemaal niet mogelijk was! Toen zei, ze 'ow ik dacht dat je hier een man had'. Maar goed, de volgende ochtend voelde ik me super goed, iets te goed eigenlijk, aangezien ik de hele nacht niet geslapen had, maar het zal wel door de medicijnen komen. Maar na het ontbijt ( ja was vegan! Ik zei dat ik allergisch voor dierlijke producten was) voelde ik me weer slecht. Dat kan zijn doordat het een zoete gefabriceerde bende was en dat ik dat al een maand niet heb gegeten of/en doordat ik na 2 dagen niet te eten nu opeens weer at.
Maar goed, ik vroeg aan een van de zusters hoelang ik ong nog moest blijven, en zij zei minstens 7 dagen! Tot de antibioticakuur voorbij was. Daar had ik helemaal geen zin in, want ik verveelde mij toen al. Ik besloot wat rond te lopen, in de hoop mensen tegen te komen. Ik kwam een schoonmaker tegen die mij meteen de liefde verklaarde en mee wilde naar NL, haha en nog een aardige apotheker. Ik vroeg aan alle medewerkers of ze de wifi code wisten, iedereen had wifi, maar niemand wist hem. Toch, de laatste dokter die ik vroeg wist hem! Yes! Toen kon ik iedereen weer gerust stellen. Dus nogmaals, wees gerust, ik ben in goede handen.
Vanaf begin augustus tot 16 augustus is het feest in Gualaquiza, en er is van alles te doen, zaterdag was er iets met 4x4 auto's en aangezien ik me weer goed voelde, besloot ik er heen te gaan. Het bleek uiteindelijk niks voor mij te zijn en vrij snel ging ik weer terug. Toen ik terug liep kwam de politie langs, en ze vroegen of ik een lift wilde. Nou okee dan, als ze het aanbieden, maar ik kon natuurlijk niet helemaal naar Peter gebracht worden, want Peter en James zijn hier illegaal en de motor en truck zijn niet geregistreerd. Ze zetten me uiteindelijk een stuk voor het huis af en toen ik naar huis liep kwam ik langs het huis van Franco, hij nodigde mij uit 'para charlar' (te kletsen) en Spaans te oefenen. Dat was gezellig, er waren ook nog een paar andere mensen. Na een paar uur voelde ik mij weer heel misselijk en had ik hoofdpijn, gelukkig was ik vlakbij dus ik ging naar huis. Daar werd het niet veel beter en Peter dacht dat het waarschijnlijk voedselvergiftiging was. 's nachts was echt een ramp. Elk uur naar de wc en overgeven en ik had echt het gevoel dat ik flauw ging vallen van de pijn. Maar ik overleefde de nacht en de volgende dag ging al iets beter, behalve toen het weer avond werd. Op een gegeven moment voelde ik dat ik écht niet nog een zo'n avond aankon en Peter stelde voor om een taxi te bellen om naar het ziekenhuis te gaan. Zo gezegd zo gedaan, de taxi kwam natuurlijk een half uur te laat, maar uiteindelijk was ik in het ziekenhuis. Ik zei dat ik me helemaal niet goed voelde, beschreef de symptomen en de zusters bij de eerste hulp namen mijn temperatuur op (38 graden) en legden mij aan het infuus en antibiotica, oja nog een belangrijke reden dat ik naar het ziekenhuis ging, was dat ik zelfs geen water binnen kon houden, en ik daarom uit zou drogen. Toen ik daar lag begon ik weer te zweten en kreeg ik weer koorts, dus besloten de zusters dat het beter was als ik hier zou blijven. Dus dat deed ik, 's nachts heb ik geen oog dicht gedaan, er kwamen ook steeds mensen langs om dingen te bekijken en meten enzovoort, ze waren wel allemaal heel aardig. Oja een van de verpleegsters vroeg aan mij of ik niet gewoon zwanger was, maar ik zei dat dat helemaal niet mogelijk was! Toen zei, ze 'ow ik dacht dat je hier een man had'. Maar goed, de volgende ochtend voelde ik me super goed, iets te goed eigenlijk, aangezien ik de hele nacht niet geslapen had, maar het zal wel door de medicijnen komen. Maar na het ontbijt ( ja was vegan! Ik zei dat ik allergisch voor dierlijke producten was) voelde ik me weer slecht. Dat kan zijn doordat het een zoete gefabriceerde bende was en dat ik dat al een maand niet heb gegeten of/en doordat ik na 2 dagen niet te eten nu opeens weer at.
Maar goed, ik vroeg aan een van de zusters hoelang ik ong nog moest blijven, en zij zei minstens 7 dagen! Tot de antibioticakuur voorbij was. Daar had ik helemaal geen zin in, want ik verveelde mij toen al. Ik besloot wat rond te lopen, in de hoop mensen tegen te komen. Ik kwam een schoonmaker tegen die mij meteen de liefde verklaarde en mee wilde naar NL, haha en nog een aardige apotheker. Ik vroeg aan alle medewerkers of ze de wifi code wisten, iedereen had wifi, maar niemand wist hem. Toch, de laatste dokter die ik vroeg wist hem! Yes! Toen kon ik iedereen weer gerust stellen. Dus nogmaals, wees gerust, ik ben in goede handen.
-
11 Augustus 2015 - 11:37
Richard:
Hoi Sanne, wat een verhaal! Maar je hebt het, vind ik, erg goed gedaan! Wat een geluk dat er daar zo dichtbij een ziekenhuis is waar ze zo goed voor je zorgen. Pax vindt het heel erg zielig voor je dat je in het ziekenhuis ligt (en hij weet hoe dat is!) Lune hoopt dat je gauw beter wordt. En omie zegt "Houd je taai en tot ziens!" En ik zeg: "Sterkte, je doet het super en een dikke kus!" -
11 Augustus 2015 - 14:21
Carmen:
Hoi lieve Sanne,
Wat een verhaal zeg! Wat een bikkel ben je ook! Laat je toch maar even goed verzorgen, zodat je weer helemaal beter uit het ziekenhuis komt. Je krijgt een dikke zoen van Merle en Sam. Wij hebben nog lekker even vakantie. Merle en Sam zwemmen veel in de sloot achter het huis. Leo is sinds maandag weer aan het werk. Liefs van ons -
11 Augustus 2015 - 20:07
Natasja:
Hi Sanne,
Nou ja zeg! Al hospital! Niet fijn en ook schrikken lijkt mij. Goed om te horen dat je je alweer stukken fitter voelt en wat super dat je je daar weet te redden. En lijkt de zorg nog steeds gratis?!? Bijzonder hoor!
Al duidelijk wat de oorzaak is? Fijn dat jij en Peter doortastend waren en dat hij je heeft geholpen daar snel te komen. Hou je taai, hopelijk is het na het afmaken van de kuur helemaal over!
Sterkte en groetjes! -
13 Augustus 2015 - 10:38
Mees:
heey Sanne,
Fijn dat het weer beter gaat.
Weet je al wat er aan de hand is/was?
Hopelijk mag je er iets eerder weg dan 7 dagen.
Sterkte meid ❤️
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
